می گویند کسی به اطلاع لویی نمی دانم چندم فرانسه رساند که مردم در اثر عدم امکان تهیه نان در حال مرگند،پادشاه با ادایی فیلسوفانه پاسخ داده:
« چرا کیک نمی خورند؟»
حال حکایت مباحث ظاهرا حقوقی اخیر بعضی وبلاگها است.اصطلاحاتی از قبیل پارلمان در تبعید و امثاله در مجادله ای
چند نفره مورد استفاده قرار می گیرد و حتی اگر تعداد مطلعین از این محاوره نیز بیش از این ناچیز بودتنها تصور غیر انتزاعی ممکن بر خواننده آگاه تحلیل لویی خان خواهد بود و بس.
مشکل انتلکتوئلیسم در ایران دو چیز است:یا تجریدیا نا امیدی از تجربه.نظریات اهل نظر یا در دیار عجایب آلیس صادر می شود یا
مصدر آن با دیدن تصویر نظر در دید عوام کالانعام! حکم عاق خلق را نیز به باد افره نا لایقی صادر می نمایدو اینجا دقیقا جایی است که موج سواران تاج بر سر از آن نمونه که اخوان گوید تخته ها را بر امواج گرده توده به قصد کشیدن تسمه فرش خواهند کرد.
نا امیدی بزرگترین گناه است.اولا کعبه خدایی دارد ،ثانیا سوشیانت خواهد آمد...
قاضی